درمان غیرجراحی بازسازی پارگی رباط زانو

راه های تشخیص پارگی رباط های زانو

در ابتدا بهتر است بدانیم که تشخیص پارگی رباط‌ها چگونه انجام می‌شود. برای تشخیص پارگی رباط های زانو از تصویربرداری با اشعه ایکس، ام آر آی و آرتروسکوپی استفاده می‌شود.

لازم است بدانید که بعضی از آسیب‌دیدگی‌ها زیاد وخیم نیستند و تنها به دلیل کشیدگی رباط و یا پارگی ناقص دردناک می‌شود. در این شرایط درمان بدون عمل جراحی امکان‌پذیر است.

برخی از روش‌های غیرجراحی به بیمار این امکان را می‌دهد تا بتواند مجدد به فعالیت‌های روزمره خود بازگردد. در این روش‌ها ابتدا درد و ورم کاهش یافته، دامنه حرکتی طبیعی بهبود می‌یابد و استقامت و ثبات مفاصل به دوران سلامت باز خواهد گشت. از روش‌های درمان غیرجراحی آسیب رباط های زانو می‌توان به دارودرمانی، فیزیوتراپی، ورزش، تزریق پی آر پی، تزریق گاز اوزون، تزریق استروئید و زانوبندهای مخصوص اشاره کرد.

درمان با دارو

در درمان رباط های زانو با استفاده از دارو تمرکز ابتدا روی کاهش درد و تورم است؛ زیرا کاهش التهابات کمک شایانی به درمان بهتر و طی‌کردن دوران نقاهت می‌کند. برای درمان التهابات و دردهای این منطقه داروهای مسکن و ضدالتهاب‌های غیراستروئیدی استفاده می‌گردد.

یکی از روش‌های درمان پارگی رباط های زانو تزریق استروئید به محل  آسیب‌دیده است. این کار برای درمان کاهش التهاب انجام می‌شود که در زمان آسیب به‌وجود آمده است.

درمان با ورزش و فیزیوتراپی

گونه‌هایی از روش‌های درمان رباط های زانو، فیزیوتراپی همراه با انجام حرکات ورزشی است که می‌تواند کیفیت سلامت زانوها را به دوران قبل از آسیب‌دیدگی نزدیک کند. در این روش هدف بر روی کاهش درد و تورم است و به مرور دامنه حرکات مفاصل را افزایش خواهد داد. با انجام فیزیوتراپی و ورزش، ثبات و استحکام به مفاصل برگشته و با مراقبت‌ها و توصیه‌های پزشک می‌توان به شرایط قبل از آسیب‌دیدگی بازگشت. 

اولین مرحله کاهش درد است؛ زیرا کاهش درد باعث می‌شود که فرد بتواند از حرکات ورزشی و کششی برای بهبود عضلات همسترینگ و چهار سر ران برای بهبودی استفاده کند. بعد از کاهش درد، بیمار می‌تواند حرکات استقامتی و سبک را به مرور انجام بدهد. پس از حدود یک هفته حرکات توانبخشی وارد مرحله جدیدی خواهد شد. بعد از برطرف‌شدن درد و حرکات اولیه، اقدام برای از‌بین‌بردن ورم مفاصل شروع می‌شود. بعد از کم‌کردن ورم در این ناحیه دامنه حرکتی افزایش پیدا می‌کند و می‌توان از حرکت‌های استقامتی برای ادامه تمرینات استفاده کرد.

در کنار انجام این حرکات ماساژ زانو هم می‌تواند نقش مؤثری داشته باشد. پس از گذشت دو هفته، مرحله دوم شروع می‌گردد که هدف آن حفظ‌نمودن دامنه حرکت‌، استحکام و هماهنگی هر دو مفصل زانو است. در ادامه درمان، بیمار حرکات استقامتی و کششی را ادامه می‌دهد تا جایی که استقامت هر دو پا افزایش چشم‌گیری یابد تا به شرایط ایده‌آل برسد.