برداشتن یا ترمیم لابروم
در واقع لابروم که در منطقه شانه قرار دارد بافتی استخوانی نیست. بافت نرمی است که ناحیه کاسه ای شکل را به ابتدای استخوان بازو که به هم متصل می شوند را در بر گرفته و حمایت می کند. زمانی که لابروم دچار آسیب یا پارگی می گردد دیگر شاهد فضای بالشتکی و نرم بین دو استخوان نخواهیم بود. لابروم در کاسه لگن نیز مشاهده می شود.
در بیشتر مواقع به دلیل انجام پیوسته یک کار یا قرار گرفتن دست در ناحیه بالای سر، این ناحیه دچار آسیب می گردد. در بیشتر موارد پارگی لابروم با دردهای مزمن مشاهده نمی شود. و حالتی خاموش دارد.
علائم آسیب لابروم چیست؟
- حالت قفل شدگی و گیر افتادگی همراه با صدای خر خر.
- بروز حالتی ناپایدار در منطقه شانه.
- کاهش یافتن قدرت و توان عضله.
- کم شدن گستره و دامنه حرکتی.
به چه دلیل آسیب دیدگی در لابروم به وجود می‌آید؟
- در بیشتر مواقع انجام فعالیت هایی بیش از حد و طولانی مدت به نحوی که شانه در جهتی همیشگی و تکراری حرکت می کند. خیلی از افراد مجبور هستند بنابر نوع کاری که انجام می دهند مفصل شانه را در ناحیه بالای سر به حرکت در آورند.
- آسیب دیدگی و زمین خوردن در زمانی که دست ها کاملاً باز هستند سبب می شود که فشار زیادی به این ناحیه وارد شود. و منجر به پارگی لابروم گردد. مواردی دیگر چون تصادف و ضربه های ناگهانی که منجر به در رفتگی مفصل شانه می‌گردد قادر است به این امر دامن بزند.
- لابروم نیز مانند هر عضو و وسیله ای در اثر استفاده مستمر و سال های طولانی، دچار فرسودگی می گردد. پارگی لابروم در افرادی که سن آنها بالای ۴۰ سال است بیشتر مشاهده می شود.
آسیب‌های وارده به لابروم چگونه تشخیص داده می‌شود؟
- در ابتدا پزشک سوابق پزشکی و بیماری فرد را مورد بررسی قرار می‌دهد. سوالاتی در مورد آسیب دیدگی های قبلی در این ناحیه می تواند راهنمای پزشک باشد.
- با انجام معاینات فیزیکی، احساس درد شما در زمان حرکت دست در زوایای مختلف، می تواند در تشخیص این عارضه به پزشک کمک کند.
- عکس برداری و آزمایش ام آر آی می تواند تصاویری از بافتهای استخوان شانه را نشان دهد که تشخیص این عارضه را راحت تر می کند. در پاره‌ای از موارد تشخیص پارگی لابروم با ام آر آی نیز مشکل است.
- استفاده از سی تی اسکن و رنگ مخصوص می تواند روشی برای تشخیص این مشکل باشد. در این روش قدیمی تر با استفاده از اشعه ایکس و رنگ مخصوص می توان به تصاویری دست یافت که ساختار لابروم در آن مشخص می گردد.
- در هر حال استفاده از روش هایی مانند ام آر آی و سی تی اسکن همیشه نمی تواند تشخیص درستی را منجر شود. در این موارد است که جراح به کمک دوربین های لاپاراسکوپ بررسی دقیقی از این ناحیه به عمل می آورد. با کمک این روش و مشاهده بافت های درونی، تشخیصی دقیق انجام می شود.
روشهای درمان و ترمیم لابروم
با نظر پزشک و همچنین نوع و شدت پارگی لابروم، روش های مختلفی تجویز می گردد:
استفاده از داروهای ضد التهابی
در مراحل اولیه از بین بردن درد و التهاب اولین کاری است که انجام می شود. داروهای ضد التهابی همانند ایبوپروفن و آسپرین به همراه استراحت نمودن می توانند از راه های تسکین درد باشد. اگر شدت درد به نحوی باشد که داروهای قبلی پاسخگو نباشد، پزشک از داروی ضد التهابی و تزریقی مانند کورتیزول استفاده می کند.
فیزیوتراپی و درمان آسیب‌ها و پارگی لابروم
استفاده از تکنیک های توانبخشی همراه با یک متخصص فیزیوتراپ می تواند از درد و التهابات بکاهد. با به کارگیری روش های سرما و گرما و همچنین نرمش های متفاوت سعی می شود دامنه حرکت مفاصل شانه و عضلات بهبود یابد. این امر در زمینه ترمیم لابروم بیشتر مواقع موثر است.
استفاده از نرمش ها و حرکت های تقویت کننده
به بیمار توصیه می گردد به منظور بالا بردن توان و کنترل عضله روتاتور کاف و همچنین ماهیچه تیغه شانه، نرمش هایی را به صورت منظم انجام دهد. انجام این حرکات سبب بهبود یافتن دامنه حرکت و سهولت بیشتر در انجام فعالیت ها می شود. در بعضی از موارد بین ۴ الی ۶ هفته انجام این حرکات، فرد توان انجام فعالیت های روزمره خود را به دست می‌آورد.
عمل جراحی به منظور بهبود آسیب ها و پارگی لابروم
اگر با روش های نام برده شده علائم و عوارض برطرف نگردید، دیگر نیاز به عمل جراحی است.
اگر پارگی به وجود آمده در این ناحیه کم و جزئی باشد، با برداشتن قسمت ها و لبه های فرسوده شده و همچنین قسمت های آویزان لابروم قادر خواهیم بود از نشانه های درد آور رهایی یابیم. این نوع از جراحی به دبریدمان لابروم معروف است.
زمانی که مقدار پارگی بزرگ است و گسترش بیشتری دارد، در ناحیه شانه حالت بی تعادل حس می گردد. در این زمان به جای آنکه لابروم خارج گردد، باید آن را ترمیم کرد. با روش های نوین پزشکی و دوربین آرتروسکوپ، می توان اجزای جدا شده را به هم پیوند زد.
البته از روش جراحی باز نیز برای درمان این عارضه استفاده می گردد که در حال حاضر کمتر مرسوم است. اما استفاده از آرتروسکوپی روشی امن و پرطرفدار به حساب می آید؛ زیرا در این روش از برش های بزرگ استفاده نشده و همچنین مدت زمان بهبود بیمار کاهش می یابد.